[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Bóg zezwolił na to by zostali poddani w niewolę Babilońskiemu królowi
Nabuchodonozorowi ze względu na ich niewierność. Po wyjściu z niewoli,
stosunkowo mała grupka powróciła do Jeruzalem w celu odbudowania świątyni
i ponownego osiedlenia się w ojczyz
nie. Większość nigdy nie powróciła do
Palestyny.
W ciągu prawie dwudziestu wieków jakie upłynęły od obietnicy danej
Abrahamowi o narodzie jaki powstanie z jego potomstwa do przyjścia Jezusa,
Izraelici od czasu do czasu oddawali wiernie Bogu cześć, zwłaszcza w okresach
poprzedzających powołanie króla. Ale nigdy nie mieli centralnego ciała
administracyjnego, które w jakikolwiek sposób przypominałoby dzisiejszą
organizację Towarzystwa Strażnica, a mimo to pozostawali Bożym wybranym
narodem. Skąd to wiemy?
Jezus - posłany do  zagubionych owiec Izraela
Zanim przyszedł Jezus o narodzie Izraelskim możnaby wiele powiedzieć,
ale nie że był wysoce zorganizowany. Nie praktykował czystego uwielbienia.
Większość z narodu (resztka królestwa 10-plemiennego oraz potomkowie
%7łydów którzy powrócili do Palestyny po niewoli Babilońskiej) była
rozproszona po całej ziemi. Byli rządzeni przez wiele narodów i władców. Byli
podzieleni w swoich wierzeniach.  Upiększyli i rozbudowali dane im Prawo
do tego stopnia, że przestrzeganie nawet tak prostego przykazania jak Sabatu
było niemożliwe do wykonania. Kult uprawiany w Jeruzalem był skalany
komercjalizmem i pustką licznych rytuałów i formalności.
Pomimo takiej sytuacji, służba Jezusa była skierowana do %7łydów
i Samarytan bardziej niż do innych narodów. Dlaczego? Według jego własnych
słów, został posłany do  zagubionych owiec Izraela (Mat. 15:24). Bez względu
na ich niewierność i odstępstwo, nadal pozostawali jego wybranym narodem.
Dopiero po odrzuceniu Mesjasza  opuścił ich dom (Mat. 23:38)
W jaki sposób Bóg porozumiewał się z Izraelem?
Biblia jest pełna przykładów w jaki sposób Bóg wpływał na ludzi by
czynili jego wolę. Do niektórych przemawiał bezpośrednio (Rodz. 46:1-4, Joz.
8:1) lub poprzez aniołów (Sędz
. 6:11-24, rozdział 13). Do innych, w tym
proroków, poprzez wizje i sny (1 Królewska 3:5-15, 9:1-9; Iz. 1:1, Amosa 7:1-
9, Ex. 1:1). Jednak większość przesłań do ludu Bożego jako grupy docierała
poprzez proroków. Jak stwierdza list do Hebrajczyków 1:1  Od dawna na wiele
sposobów i przy wielu okazjach przemawiał Bóg do ojców naszych poprzez
proroków
Prorocy byli zwykle posyłani do ludu bożego kiedy ci stawali się
niewierni. Ich pracą było przekazywanie posłań od Boga, przestrzeganie ludzi
by odwrócili się od fałszywych kultów i zachęcanie do posłuszeństwa Prawu i
praktykowania czystego oddawania Bogu czci. Kim byli ci prorocy? Nie byli
wybierani przez przywódców narodu, kapłanów ani innych proroków. Byli
wyznaczani przez Boga, poprzez Ducha Z
więtego. (Liczb. 11:24-29). Po prostu
otrzymywali przekazy od Boga i podawali je innym.
W Prawie nie było żadnej procedury wyznaczania proroków ani ich
uwiarygodniania, dla Izraelitów więc istniały trzy sposoby rozpoznania czy ktoś
kto nazywał siebie prorokiem naprawdę reprezentował Boga:
1. prorok przemawiał w imieniu Jehowy
2.proroctwo spełniło się (Powt. Pr. 18:20-22)
3.proroctwo popierało czystą formę kultu
Opisane w Biblii zajęcie proroka dawało niewiele, albo wcale, prestiżu
i władzy. Prorocy nie byli osobami popularnymi. Wielu z nich wybrany naród
traktował bardzo z
le. Niektórzy byli nawet brutalnie prześladowani lub zabici
przez przywódców narodu.
Czy procy byli kiedykolwiek zorganizowani w centralne ciało kierujące
narodem Izraelskim?. Biblia wspomina grupy proroków w kilku miejscach, np.
1 Sam. 10:5,10; 2 Król. 2:3,5 i 4:38, ale nie istnieje wzmianka o tym by
spełniali rolę  kanału regularnej komunikacji. W rzeczywistości, wydaje się że
czasami prorocy nie byli nawet świadomi istnienia czy miejsca przebywania
innych proroków czy innych wiernych sług Bożych.
Przykładowo, w jednym z okresów niewierności w królestwie północy,
prorok Eliasz wierzył, że był jedyną osobą w Izraelu która nie pokłoniła się
Baalowi. A jednak Bóg mu wyjawił  Zachowuję w Izraelu siedem tysięcy -
wszystkich których kolano nie ugięło się przed Balem i których usta nie
ucałowały go (1 Król. 19:18). Ci wierni ludzie niewątpliwie zostaliby uznali za [ Pobierz całość w formacie PDF ]