[ Pobierz całość w formacie PDF ]

księdza do domu, \
eby ceremonia zaślubin odbyła się tutaj.
Serena nawet nie drgnęła, usłyszawszy te słowa. Było jasne, \
e jej opiekunka nie ma
pojęcia, jak bardzo jest zdeterminowana. W ciągu trzech ostatnich dni, aby uniknąć spotkania
z Hailcombe'em, udawała, \
e jest chora, i nie opuszczała pokoju. Na dodatek, \
eby
uwiarygodnić swoje zachowanie, odwołała listownie umówione spotkania ze znajomymi,
wszystkich zapowiedzianych gości i wszystkie wizyty. Jakby i tego było mało, poleciła, \
eby
posiłki przynoszono jej do pokoju. Oprócz kuzynki Laury jedyną osobą, z którą rozmawiała,
była Melanie. Przyjaciółka przyszła zobaczyć, jak się czuje.
Z ojcem się nie widziała. Po ich ostatniej wymianie zdań nie miała najmniejszej
ochoty na takie spotkanie. Przekonała się wreszcie, jaki jest jego stosunek do niej, a więc nie
miała \
adnych skrupułów, \
e zaniedbuje powinności córki. Nie musi mieć \
adnych
zobowiązań wobec ojca, który poświęca \
ycie córki dla ocalenia swego honoru. Dla którego
honor jest wa\
niejszy ni\
jej szczęście. Nie ulegało wątpliwości, \
e lord Reeth zdawał sobie
sprawę z tego, jak okrutny jest jego plan, i Serena była pewna, \
e nie zale\
ało mu na tym, by
się z nią zobaczyć. Tm bardziej była
zdecydowana wziąć własne sprawy w swoje ręce, tym silniejszy był jej upór.
Wiedziała ju\
teraz, \
e siÄ™ nie ugnie, \
e nie ustÄ…pi. Ale jeszcze nigdy w \
yciu nie czuła się tak
samotna.
- Kuzynko, to ty nie rozumiesz - tłumaczyła cierpliwie. Choć była o tyle młodsza od
Laury, miała wra\
enie, jakby to ona górowała wiekiem. - Ojciec mo\
e posunąć się do
ostateczności, ale ślub i tak nie odbędzie się bez mojej zgody. Jeśli odmówię zło\
enia
przysięgi, nie zostanę poślubiona. A ja nigdy nie przysięgnę Hailcornbe'owi,
Wyndham, który cieszył się zaufaniem Melanie, dokładnie wiedział, co się dzieje u
Sereny. Z jednej strony wieści były pocieszające, z drugiej jednak wcią\
go niepokoiły. Był
czwartek, upłynął właśnie pierwszy tydzień listopada, a zarazem tydzień od powrotu Sereny z
domu Laceyów. Wyndham był bardzo zatroskany. Wprawdzie aprobował jej determinację, o
której powiedziała mu Mel, ale pesymistycznie oceniał mo\
liwości pomyślnego zakończenia
całej tej sprawy. Decyzja o pozostaniu w swoim pokoju stanowiła pewną ochronę, ale
wicehrabia dobrze wiedział, \
e jest to tylko tymczasowe rozwiÄ…zanie. Po tym, co mu
doniesiono na temat Haiieombe'a, mógł się spodziewać, \
e ten zrobi wszystko, by osiągnąć
swój cel. A co do Reetha...! Wyndham sięgną! po piwo, którym raczył się w zacisznej sali
tawerny przy zamku.
Wybrał to nietypowe dla siebie miejsce w nadziei,
\
e być mo\
e natknie siÄ™ tu na kogoÅ› ze znajomych Hailcombe'a. W ekskluzywnym
klubie, do którego zwykł chadzać, raczej nie było to prawdopodobne. To w tej tawernie
bywali mÄ™\
czyz
ni z wszelkich klas i warstw, i jak mu powiedział jego słu\
Ä…cy Streatley,
któremu kazał zebrać jak najwięcej informacji na temat swego rywala, Hailcombe nale\
ał do
stałych bywalców tego lokalu. Być mo\
e zatem uda mu się usłyszeć tutaj coś, co pozwoli mu
się zorientować w planach Hailcombe'a, a tym samym pomo\
e uratować Serenę.
Ale choć szukał wzrokiem wśród gości zgromadzonych przy du\
ych drewnianych
stołach, pod portretami słynnych rycerzy z dawnych czasów, kogoś znajomego, myślami
błądził daleko stąd.
Po przypadkowym wysłuchaniu rozmowy Reetha z córką miał nieodpartą chęć
wykrycia, w jaki sposób honor tego d\
entelmena mo\
e zostać uratowany przez mał\
eństwo
jego córki i co mo\
e łączyć lorda Reetha z Hailcombe'em. Pomijając ju\
obel\
ywe uwagi ojca
Sereny na swój temat, stało się dla niego oczywiste, \
e to nie jego zachowanie dało powód do
takich pomówień. śe wszystkie te opowieści zostały sfabrykowane tylko po to, by zniechęcić
do niego Serenę i posłu\
yć jako pretekst do odmówienia mu jej ręki.
Rzeczywistość potwierdziła jego przypuszczenia. Reeth skłamał, mówiąc, \
e Serena
zwróciła swe uczucia ku innemu. Jej spojrzenie, jej słowa temu przeczyły. Nie wierzyła, by [ Pobierz całość w formacie PDF ]