Cowie Vera Wspomnienie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

razu. Sara kiwn�ła głow� pani Bates i stan�ła za ni�, kład�c r�ce na jej dłoniach,
�eby przej�� rytm masa�u serca; pani Bates poszła sprawdzi� dopływ tlenu.
Ed stał z boku i patrzył. Nie miał tu nic do roboty. Sara i pani Bates wiedzia-
ły, jak si� zachowa�, ratowanie Gilesa wyraxnie było rutyn�. Poruszały si� w mil-
czeniu, ale z determinacj� niemal rozpaczliw�. Sara, skupiona i powa�na, cał�
uwag� koncentrowała na tym, co nale�ało zrobi�.
173
Do pokoju wszedł Bates, dysz�c ci�ko, i w tej samej chwili rozległ si� z od-
dali słaby dxwi�k sygnału p�dz�cej karetki.
Ja pójd� powiedział Ed zadowolony, �e mo�e coS zrobi�.
Zbiegł na dół; wielkie oszklone drzwi czekały otwarte, kiedy karetka zatrzy-
mała si� przed schodami. Wysypało si� z niej kilku m�czyzn, którzy pobiegli na
tył samochodu po nosze. Powiedział im zwi�xle, co si� stało i dok�d maj� si�
uda�. W nast�pnej chwili znikn�li na schodach.
Potem czekał. Min�ło dziesi�� minut, zanim si� ukazali; towarzyszyła im Sara,
trzymaj�c przenoSny cylinder z tlenem. Nadal całkowicie skupiona na Gilesie, nie
podniosła nawet oczu znad jego twarzy, poruszaj�c si� instynktownie. Wyszli ra-
zem z domu. M�czyxni umieScili nosze w karetce, a Sara usiadła obok nich. Po-
tem drzwi si� zamkn�ły i karetka odjechała. Do Eda podszedł Bates.
Dok�d go zabrali? spytał Ed. Kiedy dostał odpowiedx, zarz�dził: Znajdx
Jamesa i powiedz mu, co si� stało. Ja jad� za nimi moim samochodem.
Wiem, gdzie jest James odparł Bates.
W szpitalu Ed zapytał o lady Sar� Luttrell, której m�� został niedawno
przywieziony z atakiem serca. Kiedy j� odszukał, siedziała na ławce w pobli-
�u zamkni�tych podwójnych drzwi, wyprostowana, bardzo spokojna, z r�ka-
mi zaciSni�tymi mocno na kolanach. Usiadł koło niej i poło�ył dło� na jej
r�kach. Były lodowato zimne, ale zacisn�ły si� natychmiast z całej siły wokół
jego dłoni.
MiałySmy ju� puls, ale serce zatrzymało si� znowu w karetce powiedzia-
ła z wielkim spokojem.
Co to jest, zawał?
Kiwn�ła głow�.
Trzeci. Ostatnim razem uprzedzano nas, �e trzeci b�dzie prawdopodobnie
Smiertelny. Widzisz, jego serce bardzo osłabiły poprzednie dwa. Przy drugim jego
�ycie wisiało na włosku. Podobno mi�sie� wiotczeje, rozumiesz, m�czy si�, nie
mo�e pracowa� jak nale�y. Jest coraz słabszy i słabszy, a� w ko�cu dochodzi do
przerwania.
Potem siedzieli i czekali w milczeniu. Ludzie przechodzili koło nich, drzwi
otwierały si� i zamykały, głosy krzy�owały si� nad ich głowami, dzwoniły telefo-
ny, a Ed siedział patrz�c, jak du�a wskazówka Sciennego zegara okr��a powoli
cyferblat. Spojrzał na Sar�. Siedziała z nieobecnym wyrazem twarzy jakby wy-
rzexbionej w kamieniu, a wyostrzone rysy podkreSlały pi�kn� struktur� koSci. Je-
dyn� oznak� napi�cia było nieustanne przygryzanie dolnej wargi. Czekanie jest
najgorsze, pomySlał. To tak jak z kawałkiem gumy, któr� si� naci�ga, naci�ga,
a człowiek czeka spi�ty, skurczony, a� p�knie, gwałtownie odskoczy i uderzy go
prosto w twarz.
Kiedy to si� stało, kiedy drzwi si� otworzyły i pojawił si� w nich lekarz, od-
czuli niemal ulg�, chocia� spojrzawszy na niego oboje wiedzieli, co im przycho-
dzi obwieSci�.
174
Przykro mi powiedział. Serce nie zacz�ło pracowa�. Było zbyt osła-
bione, drgn�ło kilkakrotnie, ale nie dało rady ruszy� normalnie. Bardzo mi przy-
kro powtórzył.
Sara kiwn�ła głow�, jakby to, czego oczekiwała, nadeszło we właSciwym
trybie.
Dzi�kuj� odparła i wstała. Wiem, �e zrobił pan wszystko, co było mo�-
na. Czy mog� go zobaczy�?
JeSli pani sobie �yczy.
Doktor odwrócił si�, otworzył jedne z podwójnych drzwi i przepuScił Sar�
przed sob�; sam poszedł za ni�, a drzwi znów si� zamkn�ły.
Ed usiadł i spojrzał na zegar. Ich oczekiwanie trwało zaledwie dwadzieScia
minut.
Siedział w tym samym miejscu, kiedy zjawił si� James. Przebył korytarz bie-
giem i zadyszany zatrzymał si� przed Edem.
Umarł przed chwil� powiedział Ed. Jest przy nim teraz twoja mama.
Jak to si� stało?
Ed mu powiedział.
ByliSmy na tak� ewentualnoS� przygotowani, ale teraz, kiedy to si� zdarzy-
ło& mimo wszystko prze�ywa si� szok zacz�ł James przygn�bionym głosem,
siadaj�c obok Eda. Choroby serca nale�� do tradycji w rodzinie& to znaczy
u Luttrellów. Dziadek Luttrell umarł na atak serca. Znalexli go w ogrodzie ró�a-
nym, na ulubionej ławce, z r�kami opartymi na lasce i głow� opuszczon� na pier-
si, jakby drzemał.
Był bardzo miłym człowiekiem zauwa�ył Ed.
No oczywiScie, przecie� ty go znałeS, prawda? Zapomniałem.
Przez chwil� obaj siedzieli w milczeniu. Potem James zapytał:
I co teraz zrobimy?
Trzeba wzi�� mam� do domu. Tu nie mamy ju� nic do zrobienia, ale trzeba
b�dzie załatwi� ró�ne formalnoSci.
Mówisz o pogrzebie? James zamilkł znów na chwil�, po czym wyznał:
Jeszcze nigdy nie byłem na pogrzebie. Kiedy umarł dziadek Luttrell, byłem za
mały, a kiedy umarł dziadek Brandon, miałem jeszcze mniej lat. Popatrzył na
Eda z zastanowieniem. Ty pewnie bywałeS na pogrzebach.
Owszem.
W podwójnych drzwiach pokazała si� Sara, której kurtuazyjnie dotrzymywał
towarzystwa lekarz. James podszedł do niej i wzi�ł j� za r�ce. Przywitała go uSmie-
chem, nikłym, roztargnionym, zaabsorbowana tym, co si� stało. Doktor przeniósł
zaciekawione spojrzenie z Jamesa na Eda, ale nie odezwał si�. Sara zwróciła si�
do niego:
Dzi�kuj� jeszcze raz za wszystko, co pan zrobił powiedziała. Jestem
panu bardzo wdzi�czna.
Wyci�gn�ła do niego r�k�. UScisn�ł j�, kiwn�ł głow� i zostawił ich samych.
175
James popatrzył na Eda niepewnie. Ed wzi�ł Sar� za rami�.
Tutaj nie ma ju� nic wi�cej do zrobienia. Zawioz� ci� do domu. Idziesz,
James?
Po�yczyłem samochód od Tima Carew. Musz� go odda�. Tim b�dzie go
potrzebował, �eby wróci� do siebie.
A jak si� dostaniesz do Luttrell Park?
Co mówisz? James patrzył bacznie na matk�. No, Pam mnie podrzuci.
Dobrze si� czujesz?
W jego głosie brzmiało zatroskanie, był wyraxnie niespokojny. USmiechn�ła
si� do niego znowu, cho� jedynie ustami.
Tak zapewniła, klepi�c go po ramieniu. Nie martw si�, kochanie. Ed
jest ze mn�.
Odpr�ył si� od razu w widoczny sposób.
Wobec tego do zobaczenia w domu powiedział. Obj�ł j� mocno i przez mo-
ment stali nieruchomo, ciasno przytuleni. Przykro mi dodał stłumionym głosem.
Dotkn�ła jego policzka, uSmiechaj�c si� do niego znowu ze słodycz� i roztar-
gnieniem. Miała nieobecne spojrzenie.
Odezwała si� ponownie dopiero w połowie drogi do domu.
Wygl�dał tak młodo, zupełnie jak kiedyS zauwa�yła. Jakby jego twarz
zrobiła si� na powrót& ludzka.
James musiał wczeSniej zatelefonowa� do domu, bo kiedy tylko weszli, Ba-
tes, wstrz�Sni�ty i nieszcz�Sliwy, zbli�ył si� natychmiast do Sary. Wzi�ła jego r�k�
w swoje dłonie.
Drogi Bates powiedziała. Zawsze robiłeS dla niego, co tylko mogłeS.
Pragn� ci podzi�kowa�.
Przez moment nie był w stanie przemówi�; udało mu si� odezwa� dopiero po
chwili:
Napaliłem w kominku w salonie. Prosz� tam przejS�, a ja przynios� herbat�.
Dobrze zgodziła si� Sara z wdzi�cznoSci� Swietny pomysł. Dzi�kuj�
ci, Bates.
Ogie� na kominku płon�ł jasno. Sara podeszła i stała przed nim chwil� grze-
j�c dłonie. Potem spojrzała na portret Gilesa. Ed zbli�ył si� do niej, stan�ł z tyłu
i oboje trwali w milczeniu, a� Sara, nadal bez słowa, odwróciła si� Slepo prosto
w jego ramiona. Przytulił j�, trzymaj�c w mocnym uScisku, a obie jej dłonie uchwy-
ciły si� go silnie, jakby szukała w nim oparcia. Poło�yła mu głow� na piersi, a on
oparł policzek na jej włosach. Stali w milczeniu, bez ruchu, obj�ci. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia ^ pobieranie ^ pdf ^ download ^ ebook

Odnośniki