[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mu się opierać, już wkrótce mogła odwiedzać ojca w więzieniu.
Kobietą, na której szczególnie mu zależało, była piękna Pancha Garmendia, znana jako
 duma i klejnot Asunción . Pożądali jej wszyscy młodzi mężczyz
ni w Paragwaju, lecz López
wystraszył konkurentów. Mimo to dziewczyna wciąż odmawiała grożąc, że popełni samobójstwo,
jeśli Francisco dotknie jej choćby palcem.
Niestety, Francisco nie mógł zamknąć ojca Panchy w więzieniu, gdyż pan Garmendia od dawna już
nie żył. Został rozstrzelany jako wróg państwa przez poprzednika Carlosa, Antonio Lópeza, El
Supremo, pierwszego dożywotniego dyktatora Paragwaju. Zamiast więc uwięzić ojca, Francisco
oskarżył o zdradę i rozstrzelał braci dziewczyny. Następnie skonfiskował
wszelką jej własność. Na koniec Pancha trafiła za kraty. Resztę życia spędziła w niewoli. Gdy
dwadzieścia lat póz
niej Francisco zmuszony był uciekać z Asunción przed wojskami
sprzymierzonych, zabrał ją ze sobą do dżungli, gdzie wkrótce zmarła.
Rozprawiwszy się z Pancha, Francisco zapałał uczuciem do Carmencity Cordal. Był
zdecydowany uczynić z niej swą konkubinę. Carmencita miała wkrótce poślubić swego kuzyna,
Carlosa Decouda, syna jednej z najpierwszych rodzin w Paragwaju. Decoud stawił
czoło Franciscowi i upokorzył go publicznie. Nie było to mądre posunięcie. Wkrótce został
aresztowany pod sfabrykowanymi zarzutami o knucie antypaństwowych intryg.
W noc poprzedzającą planowany ślub z Carmencitą Decoud został rozstrzelany, a jego zbroczone
krwią zwłoki porzucono na ulicy pod oknami dziewczyny. Niektórzy utrzymują, że dostarczono je
wprost do jej saloniku. Carmencita spędziła resztę życia nosząc głęboką żałobę. Jak Ofelia modliła
się całymi dniami na łąkach, a nocami zbierała polne kwiatki przy świetle księżyca.
Córki bogatych rodzin zaczęły gorączkowo ubiegać się o paszporty, a zachowanie Francisca
wzburzyło opinię publiczną do tego stopnia, że własny ojciec zasugerował, by wyjechał z kraju, póki
skandal nie przycichnie.
Francisco z wypchanym portfelem udał się więc do Europy. Miał dokonać zakupu floty wojennej.
Było to, jak się domyślamy, dokładnie to, czego potrzebował nie mający dostępu do morza Paragwaj.
Po przybyciu do Paryża młody López scedował na swego sekretarza nudne sprawy państwowe i  jak
określił to póz
niej amerykański ambasador   popuściwszy wodzy swym wyuzdanym popędom,
zanurzył się w występnym życiu wesołej stolicy .
Jako wielki miłośnik Napoleona, Francisco marzył, by być przedstawionym na cesarskim dworze
Francji. Wbił się na tę okazję w jeden z najciaśniejszych swych strojów, mniemając fałszywie, że
ukryje to jego korpulentne kształty. Gdy przedstawiono go Napoleonowi III oraz jego małżonce,
gorliwie ucałował cesarzową w rękę. Biedna Eugenia natychmiast odwróciła się i zwymiotowała
prosto na pozłacany pulpit. Póz
niej utrzymywała, że powodem była ciąża.
Następnie Francisco przelotnie odwiedził Londyn, lecz królowa Wiktoria stwierdziła, że
 jest niestety zbyt zajęta , by zabawiać miłego gościa z Paragwaju.
Po powrocie do Paryża Francisco poznał młodą kobietę, która zachowywała się tak, jakby nie
zwracała najmniejszej uwagi na jego mało pociągającą powierzchowność. Wieść niosła, że tam
gdzie inne dostrzegały tylko jego popsute zęby, ona widziała klejnoty, klejnoty, klejnoty... Nazywała
siÄ™ Eliza Lynch.
O urodzonej w roku 1835 w hrabstwie Cork Elizie mówiono, że miała zbyt bujną wyobraz
niÄ™, zbyt
bystry umysł i zbyt potężne libido. W wieku piętnastu lat wyszła za mąż, jako siedemnastolatka
wzięła rozwód, a jako osiemnastolatka miała już liczny zastęp kochanków. Jej rodzina
wyemigrowała do Francji podczas klęski głodu w 1845 roku.
Pierwszym mężem Elizy został Xavier Quatrefages, oficer łącznikowy w armii francuskiej.
Był dość stary, by być jej ojcem, ale małżeństwo stanowiło drogę ucieczki od nędzy, w jakiej żyła jej
rodzina. [ Pobierz całość w formacie PDF ]