[ Pobierz całość w formacie PDF ]

był właśnie taki, skromny i cichy.
W myślach przyznała mu rację. A jednak w sumie było to przykre przeżycie.
Jakaś tam nieważna rejestracja w urzędzie dzielnicowym, ni to spisanie umowy
handlowej, ni wyrobienie prawa jazdy.
Westchnęła.
 Nie sądziłam, że to będzie aż tak zdawkowe. Właściwie uwłaczające.
 Słuchaj, zajrzał jej w oczy  jeśli zechcesz, możemy kiedyś powtórzyć ten
ślub, z całą oprawą, jak należy. Zatrudnimy organizatora uroczystości, muzykę,
wizażystów i tak dalej. Oczywiście będzie pastor...
Nawet się stara, pomyślała. Ale cóż, w głębszym sensie Rico Mancini chyba nie
rozumie, o co jej naprawdę chodzi. I może nigdy nie zrozumie. Bo przecież
mniejsza o ten nijaki urząd, o rytuał lub raczej jego brak. Najgorsze jest to, że
Rico jej nie kocha. A co może być wart ślub bez miłości?
 Idę do Lily  Ruszyła znowu naprzód.
 Zostaw Lily  Zastąpił jej drogę  Jessica sobie z nią poradzi. Ma pokój
obok małej. Lepiej chodz
ze mnÄ…, zrobiÄ™ ci drinka.
 Nie chcÄ™ drinka.
 To może jakaś gorąca kąpiel?
Zaśmiała się niewesoło.
 Nawet nie wiem, gdzie tu jest Å‚azienka.
 Cathy, proszę  nie ustępował.
 O co ci właściwie chodzi  zapytała, nie pod nosząc wzroku. Oczywiście
domyślała się, o co mu chodzi. Byli przecież mężem i żoną. A jednak nie
chciała tego przyjąć do wiadomości, ponieważ on jej nie kochał. A skoro jej nie,
kochał, nie może być mowy o nocy poślubnej. Poza tym wciąż jej dz
więczały w
uszach ostrzeżenia Antonii... Ach, jak daleko chciałaby być teraz od tego
miejsca i tego człowieka! Najlepiej gdzieś w podróży, która pomogłaby
zapomnieć o wszystkich przykrych przeżyciach. Niestety, sama siebie skazała
na bycie właśnie tu, bo wybrała rolę nowej mamy Lily. I rolę żony stryja tej
małej, dla którego dziś rano zgodziła się porzucić pracę, do które go rezydencji
się przeprowadziła i którego nazwisko miała od dzisiaj nosić.
Catherine Mancini. Oto, kim teraz jest. Czy to jeszcze w ogóle ja  przemknęło
jej przez myśl.
 Zostaw Lily  poprosił znowu Rico.  Jeśli ją teraz rozbudzisz, trudno
będzie ją znów uśpić. A oboje jesteś my przecież zmęczeni, prawda?
 No dobrze  zgodziła się.  Może rzeczywiście wezmę po prostu kąpiel.
Ale zaraz potem pójdę do łóżka. Czy zechciałbyś mi powiedzieć, gdzie będę
spała?
 Oczywiście  I poprowadził ją schodami, delikatnie podtrzymując jej
łokieć, aż stanęli przed dużymi drzwiami z mahoniu. Pchnął drzwi, zauważając
kątem oka, że Catherine wzięła głębszy wdech na widok wielkiego łoża
małżeńskiego i okien od sufitu do podłogi, za którymi skrzyła się światłami
nocna panorama Melbourne.
 Przygotuję ci kąpiel  Rico ruszył w stronę łazienki.
Przygotuję ci kąpiel. Cóż, była w tej zapowiedzi uprzejmość, ale może i coś
więcej? Poszła za nim i ujrzała cały salon kąpielowy z małym basenem w roli
wanny. Jak zahipnotyzowana patrzyła na marmury, którymi wyłożono ściany,
na lustra, roślinność na para pecie, mnóstwo kosmetyków i ręczników.
Nagle dopadła ją myśl o tych wszystkich kochankach, które musiały się tu kąpać
przed nią, dla niego, i poczuła skrępowanie. Bo kimże mogła być w tym
szeregu? Jedną panienką więcej, i tyle. Jakąś parodią żony, której Rico nigdy nie
pokocha.
 Straszne tu luksusy  powiedziała  Nie miałbyś dla mnie czegoś
skromniejszego?
 Dla ciebie? Skromniejszego? Nie rozumiem.
 Wyregulował wodę  To jest nasza wspólna sypialnia i wspólna łazienka.
Myślałem, że jesteśmy mężem i żoną?
Wzruszyła ramionami.
 Przecież wiesz, co mam na myśli. Zacznijmy od tego, że nasze małżeństwo
me jest prawdziwe...
Utkwił w niej tak intensywne spojrzenie, że urwała.
 A to dlaczego, zapytał  Bo co, bo się nie kochamy?
Skinęła głową. Do tańca trzeba dwojga. Cóż z tego, że ona go może i kocha,
skoro on jej nie? Zresztą, co to znaczy kochać Rica? Tego mężczyzny nie da się
bez reszty zaakceptować. Zbyt jest na to arogancki, zadufany w sobie i zmienny.
Nie do przyjęcia są jego maniery i stosunek do ludzi.
Nagle znów jej stanęła przed oczami Antonia.
 Powiedz  oparła się ramieniem o framugę  czy to prawda, co mówiła
twoja macocha? O tym, że za grosze wykupiłeś ojca?
Rico zwlekał z odpowiedzią. Wreszcie zamknął dopływ wody.
 Dlaczego akurat teraz chcesz to wiedzieć?
 Bo Antonia...
 Daj już spokój z tą Antonią  Machnął ręką  To jest okropna baba.
Fałszywa do szpiku kości, zawsze kłamie i odwraca kota ogonem. Takie ma
metody.
Catherine zmrużyła oczy.
 Ale, właściwie dlaczego miałabym wierzyć tobie? Może ona wcale nie jest
taka zła... Chciałabym sobie o niej wyrobić własne zdanie. Więc jak było z tymi
akcjami ojca?
Rico przysiadł na brzegu wanny.
 No dobrze. Akcje rzeczywiście były -tanie. Ale były tanie dla wszystkich, nie
tylko dla mnie. Każdy mógł je kupić. Ja zareagowałem najszybciej,
prawdopodobnie, dlatego, że chciałem, żeby majątek pozostał w rodzinie.
 Ale starsi państwo na tym stracili, tak?
 Już wcześniej stracili, bo z
le gospodarowali. Ja ich do sprzedaży akcji nie
zmuszałem.
Catherine namyślała się przez chwilę.
 Nie zmuszałeś ich, tak jak mnie nie zmuszałeś do małżeństwa? Tylko, że
jakoś dziwnie nie miałam innego wyboru. A to, jak traktujesz rodzinę, pokazuje
mi, co i mnie może przy tobie czekać.
Zaplótł ramiona i nic nie odpowiedział.
Catherine przełknęła ślinę raz i drugi.
 Naprawdę nie jestem pewna, czy chciałam poślubić człowieka, który
wyzyskuje rodzinÄ™.
Rico uśmiechnął się ironicznie.
 Szukasz dziury w całym. Zmieniasz sens tego, co ci powiedziałem o ojcu.
Ale mniejsza z tym. A co do wątpliwości w sprawie ślubu, to chyba trochę się
spóz
niłaś. Dziś rano nie podpisywałaś jakiejś kartki urodzinowej tylko akt
małżeństwa. Czyli jest już po herbacie. A może coś przeoczyłem?
Wzruszyła ramionami, niezadowolona z nieodpartej logiki jego rozumowania.
Rico wymierzył w nią palec:
 Jesteś teraz moją żoną, Catherine, ze wszystkim, co się z tym wiąże. Za
póz
no na jakieÅ› tryby warunkowe.
 Ale chyba nie myślisz  uniosła brwi, że zaraz pójdę z tobą do łóżka, co? %7łe
będziemy razem spali?
 Właśnie, że myślę. Wtedy, w hotelu, nie odczuwałaś do mnie niechęci. Nasze [ Pobierz całość w formacie PDF ]